Friday, March 28, 2014

વિચારબિંદુ-૩


થોડા સમય પેહલા એક શાળામાં જ્જ તરીકે જવાની તક મળી હતી. ત્યાં જુદા જુદા વર્ગ અનુસાર સુલેખન સ્પર્ધા, ગાયન સ્પર્ધા યોજાયેલ. અનેક બાળકોએ આ કોમ્પીટીશનમાં હિસ્સો લીધેલ હતો અને અત્યંત સુંદર રજૂઆત કરેલ, આવેલ તમામના દિલ જીતી લીધા હતા અને જ્જ મૂંઝવણમાં આવી ગયા કે ક્યાં બાળકને ઇનામ આપવું કે ન આપવું. પરંતુ ચર્ચા-વિચારણા બાદ ઇનામ આપવાનું શરુ થયુ, ૬ ધોરણમાં ભણતી વિધાર્થીને મેં ઇનામ આપી અભિનંદન અને આશિષ આપ્યા અને પૂછ્યું બેટા તારો બર્થ ડે ક્યારે આવે છે?She said my Birth Day is on ‘KISS DAY’. I asked what? Kiss Day? What is that? She smiled & said mam it’s on 13th Feb.  I said ok.

ત્યારબાદ ત્યાં હાજર તમામ વિદ્યાર્થીને પૂછ્યું બળકો તમને ખ્યાલ છે 26th January & 15th August? એક સાથે હોલમાંથી બાળકો બોલવા લાગ્યા કે ત્યારે અમારે શાળામાં રજા હોય છે એટલે અમને ખુબ મજા આવે છે. મારી પ્રશ્નોની હારમાળા ચાલુ જ હતી, તુરંત પૂછ્યું હવે એ જણાવો કે ભારત દેશમાં કયા ક્યાં તેહવાર ઉજવવામાં આવે છે અને તમે ક્યાં ઉજવો છો? ઘણાં વિદ્યાર્થીઓએ જવાબ આપ્યા અને તે લગભગ સરખા જ હતા, જેમ કે, દિવાળી, રક્ષાબંધન, ધુળેટી, મક્ર્સંક્રાતિ વગેરે... પણ અમે લોકો દિવાળી અને અન્ય તેહ્વારોમાં ફરવા જ ચાલ્યા જાય છીએ અને રજા આવે એટલે આખો દિવસ ઊંઘ કરવાની મજા મજા કરવાની. Then I asked & how many other days you celebrate in year?  One of boy replied that mam that we celebrate friendship day, mother/father day, Christmas day, etc. but this is very special week & we enjoy on each day. I asked how? What is special in this week? He said Mam,

    7th Feb -Rose Day
  

     8th Feb –Propose Day  

    
 
9th Feb-Chocolate Day
 

 10th Feb-Hug Day

 

11th Feb-Promise Day

 
     
      12th Feb-Teddy Bear Day
 

   13th Feb-Kiss Day


     14th Feb-Valentine Day

 


I was just watching that boy who is very excited to celebrate these days. શાળામાં ફંકશન પૂરું થયા બાદ વારંવાર મન વિચરવા મજબુર કરતુ કે શું આ જ છે આપણી ભાવી જનરેશન? આપણો ભારત દેશ તહેવારોનો દેશ છે જેમાં દરેક ધર્મના લોકો પોતાના તેહવાર ઉજવાતા. તહેવારોનું મહત્વ દિવસે-દિવસે ઓછુ થતું જાચ છે, તેહવાર ઉજવવાને બદલે ભાર ફરવા જવાનું કે આરામ કરવાનું વધારે પસંદ કરે છે. આપણા તહેવારો જૂની પેઢી છે ત્યાં સુધી જ એવું લાગે છે. બાળપણથી જ તેમને અંગ્રજી  rhymes  & Prayers  શીખવામાં આવે છે, માતૃભાષામાં નામ લખતા પણ ન આવડતું હોય પણ અંગ્રજી ફટાફટ બોલી જતા બાળકોના માં-બાપ ગર્વ અનુભવતા હોય છે અને ત્યારે બાળકોને દોષ દેવો અર્થવિહીન છે. મારા મત મુજબ આપણે બાળકોને આપણા તેહવારો, આપણા દેશની પરંપરા/સંસ્કૃતિ વિષે પણ માહિતગાર કરવા જોઈ અને તેનું મહત્વ સમજવું જોઈએ. જો બાળકને jingle bell- jingle bell, & many others songs/rhymes/prayers  આવડતા  હોય પણ આપણું દેશભક્તિ ગીત ન આવડે તો તે શરમનક છે.