ગૌ શાળાની મુલાકાત

સામાન્ય રીતે આપણે આજુ-બાજુમાં જે જોઈએ તેને ધ્યાનમાં લેતા નથી, તેને જાણવાની કોશિશ કરતા નથી. આપણા ઘર પાસે ઉભેલ પશુને આપણે હટાવવા જ પ્રયાસ કરતા હોય છે. નાના હોય ત્યારે શાળા દરમ્યાન પશુ-પક્ષીના  લક્ષણ, આપણા માટે તેનું મહત્વ,  આપણને તે કઈ રીતે ઉપયોગી થાય છે તે શીખવવામાં આવતું પરંતુ આપણે તે માત્ર પરીક્ષા પૂરતું સીમિત રાખીને ભૂલી જાય છીએ. આપણા આંગણે કે ગલીમાં ઉભેલી ગાયને દિવસમાં બે વાર માત્ર એઠવાડ જ આપીએ છીએ. રસ્તા પર ફેકેલ કચરો, પ્લાસ્ટિક વગેરે તે આરોગતી હોય છે, તેનાથી અસંખ્ય ગાયોનું મોત પણ થયું છે. આપણે કદી વિચારતા નથી કે ગાયને આપણી માતા ગણવામાં આવે છે, તે આપણને દૂધ આપે છે તેને આપણે ઘાસચારો ન આપીએ તો કઈ નહિ પરંતુ રસ્તા પર ફેકેલ કચરો, કાગળ,પ્લાસ્ટિક વગેરે તે ન ખાય તે માટે રસ્તા પર ન ફેકવા જોઈએ અને તેનાથી રસ્તા પણ સ્વચ્છ રેહશે.

સ્ત્રીઓ વર્ષમાં એકવાર વ્રત કરી ગાયની પૂજા પણ કરે છે, તે દિવસે તેને બાજરો અને જુવાર આપશે પણ બીજે દિવસે તો ફરી તેને એ જ વધેલ જમવાનું!!! આપણે લોકો તો માત્ર મકરસંક્રાતિને દિવસે ગાય માટે માત્ર ફાળો લખાવીએ છીએ અને તે પણ આપના સ્વાર્થ માટે (આ દિવસે તો ગૌ દાન કરવું જ જોઈએ). પરંતુ અનેક એવી સંસ્થા છે જ્યાં ગાયને પાળવામાં આવે છે, તેની સેવા કરવામાં આવે છે, તેને સમયસર અન્ન મળે તેની વ્યવસ્થા પણ છે. આવી જ એક સંસ્થાની મુલાકાત આપણને આપની ભૂલ સમજાવે છે. નાની ગાયોનું ટોળું જોતા જ સૌરાષ્ટ્રવસીનું ગમતું ભજન છોટી છોટી.. છોટે છોટે... યાદ આવી જાય.  નાના બાળકના  ચહેરા જેવી જ માસુમીયત તેના ચહેરા પર પણ જોવા મળે છે. આવી જ થોડી તસવીરો.....